‘Ik wil niet dat ze met alle winden meewaait’, zei een vader bezorgd over zijn dochter. Zijn dochter die altijd pas laat stelling neemt en zelden met nieuwe ideeën komt. Hij sloeg zijn ogen neer. ‘Waait ze met alle winden mee of is ze juist de wind?’ vroeg ik. Hij richtte zijn hoofd op, zocht met een vragende blik de ogen van zijn vrouw en daarna die van mij.
Voorkeur
We zijn allemaal anders. De een heeft veel ideeën, de ander zet het liefst de lijnen uit en een derde gaat het liefst met een concreet plan aan de slag. We worden geboren met een van deze (en nog meer) voorkeursstijlen. Als we eenmaal volwassen zijn, is onze voorkeusstijl er nog wel, maar hebben we alle andere competenties ook behoorlijk goed geïntegreerd in onze vaardigheden. Het verschil tussen individuen is dan minder duidelijk. Bij kinderen zie je de voorkeur juist nog heel sterk. Daarom verwachten, gunnen en willen we voor onze kinderen zo snel mogelijk de integratie van de andere competenties. We vergelijken ons kind eigenlijk te veel met onszelf. Dat wat niet is, moet aangeleerd en het liefst zo snel mogelijk. Uit bezorgdheid dat het kind later mogelijk als volwassene met alle winden meewaait, bijvoorbeeld.
Vlaggen
Dus willen we onze kinderen zo snel mogelijk stimuleren andere competenties te ontwikkelen. Bijvoorbeeld bij dit meisje. Bijvoorbeeld door haar als eerste naar haar mening te vragen of haar met een idee te laten komen. Maar dat werkte niet, hadden deze ouders al ontdekt. En eigenlijk is dat ook logisch: je zet je kind niet in zijn kracht. De kracht van dit meisje zit in luisteren naar de ideeënkinderen en de plannenkinderen om dan tot actie over te gaan, waardoor de hele groep in beweging komt. Want zonder afmakers komen ideeënkoningen en plannentijgers nergens. Zij is dus eigenlijk als de wind. De wind die alle vlaggen, ongeacht hun kleur en vorm, in beweging zet. Zij is de afmaker en de realisator. Degene die zorgt voor het succes van de hele groep. En aan dat succes ontleent ze zelfvertrouwen. En dat zelfvertrouwen is de motor om stap voor stap ook de andere competentiegebieden eigen te gaan maken. Want ervaring zorgt voor kennis en die kennis zal ze de volgende keer gebruiken, ook buiten de grenzen van haar voorkeursgebied.
Schaduw
Eigenlijk is dus onze bezorgdheid als ouders het eigenlijke probleem. Want vanuit die zorg richten we ons teveel op de schaduw. En met de schaduw in beeld, is de kracht zelf altijd minder zichtbaar. Als je je op de kracht richt, verdwijnt de schaduw erachter uit het oog. Want dat wat je aandacht geeft, groeit.
Aan de slag
Dus geniet van jouw ideeënkoning op een druiligere, koude zondagochtend.
En geniet van jouw plannentijger bij het maken van dat legobouwwerk, die surprise of de indeling van de vakantie. En geniet van je afmaker, die niet nog 1000 vragen stelt, maar meteen aan de slag gaat als er iets moet gebeuren!
De rest komt vanzelf.
Blind beginnen
En de ouders uit mijn verhaal? Vader ontdekte dat hij een ideeënkoning was als kind. En eigenlijk nu ook nog. Hij had vroeger altijd het meest moeite gehad met de afmakers. Als kind kon hij gewoon niet voorstellen dat je geen ideeën had, dat je blind ging beginnen met iets, maar dat zelf niet had bedacht. Ideeën kwamen bij hem zo automatisch. Daar had hij profijt van gehad, want hij runde nu zijn eigen bedrijf. Maar ja, hij had inderdaad wel moeten leren ideeën uit te werken en te realiseren. En dat was niet zo makkelijk geweest.
Met andere ogen
Hij keek nu met andere ogen naar zijn dochter. Want nu hij de focus had verlegd kon hij opnoemen hoe makkelijk zij altijd -hop, hop, hop- alles regelt. Hoe snel ze in actie komt bij een opdracht en hoe ze altijd zorgt dat ze een oplossing heeft. Terwijl hij nog aan het kiezen is tussen drie andere opties. Zelfs nu nog. Eigenlijk wil hij ook helemaal niet dat zijn dochter ook een ideeënkoningin gaat worden, want dat zou knap lastig worden in huis.
Haar ouders vertrokken opgelucht: het ‘probleem’ was herkaderd en ook de andere kant was in beeld. En daarmee was het proces van ontwikkeling bij hun dochter al in gang gezet, noch voordat ik haar heb gezien.
leonie