Consequent zijn: het is één van de dingen die je in bijna alle opvoedboekjes leest. Zonder consequentie ben je niet helder naar je kind en weet je kind niet wat het kan verwachten. Maar wat is dat precies: consequent zijn? Is dat nooit afwijken van een regel? Of is dat doen wat je op dat moment zegt? Ik heb het altijd ingevuld als nooit afwijken van een regel.
Van mijn stoel gevallen
Ik viel dan ook van mijn stoel af, toen ik in het kader van mijn opleiding las dat kinderen juist veel meer geneigd zijn te doen wat je zegt als je juist níet altijd consequent bent. Ik begreep er niets van: hoe kon dat nou? Als je niet consequent bent, dan gaat je kind toch uitproberen of het anders kan? En krijg je veel gedoe. En als je je aan regels vasthoudt, dan is dat toch duidelijker voor je kind? Die weet dan toch dat zeuren geen zin heeft?
Kloppen
Ik kon er helemaal niets mee. Ik moest de zin opschrijven om hem te kunnen onthouden, zo onlogisch vond ik het toen. In de loop der tijd ging ik ervaren dat het klopte: dat mijn kinderen zich juist meer aan onze regels hielden, als ik er als ouder niet ALTIJD aan vasthield. Natuurlijk, de regels bleven er. Maar af en toe ervan afwijken, leidde niet tot wat ik vreesde: kinderen die nooit meer luisterden en over alles zeurden. Het is ook logisch: als jijzelf rigide vasthoudt aan regels, dan krijg je rigide gedrag terug. Ben jij flexibel, dan is je kind flexibel.
Struggle
Van de week had ik weer zo’n mooi voorbeeld. Eén van onze kinderen is weg van gamen. Het liefst doet hij het iedere dag: op de spelcomputer of op zijn telefoon. Om de balans in zijn leven een beetje te bewaren, hebben we daar duidelijke regels over: gamen voor 18.00 uur en geen mobiel mee naar boven. En dan nog is het soms een struggle om hem te laten stoppen.
Gamen
Afgelopen week was ik gaan wandelen na het avondeten. Toen ik thuiskwam, zat mijn zoon te gamen. Mijn normale reactie zou zijn geweest dat hij had moeten stoppen omdat het tegen de regel was. Ik liet hem gaan… Ik liet hem gaan, omdat hij eerder die week nauwelijks had gegamed. Hij was steeds laat thuis geweest en had zijn broer dan op de PlayStation gevonden. Hij had er geen gedoe over gemaakt, terwijl ik wist dat dit voor hem niet leuk geweest moest zijn.
Uit zichzelf
Vijf minuten later stopte hij.
Uit zichzelf. Zonder struggle.
Heb jij wel eens een regel laten varen op een moment dat dat kon? En hoe pakte dat uit?
leonie
P.S: Waar komt jouw drang naar consequentie, regels en afspraken vandaan? Ook uit een opvoedboekje? Of vonden (vinden?) je ouders het belangrijk? Stel jezelf eens de vraag wat je er eigenlijk van vindt dat je altijd maar consequent moet zijn? Wat levert dat jou en je kind op? En wat ontzeg je jezelf en je kind?
Even sparren om te ontwarren? Neem dan contact met mij op.